We ervaren in Nederland nog steeds een crisis. Wat er over ons heen komt is onaangenaam. We kunnen minder uitgeven. We wachten tot er weer werk is. We wachten tot de huizenmarkt herstelt, tot er weer gebouwd gaat worden, tot we zekerheid voelen om weer te ondernemen. 
Tot die tijd bijten we door de zure appel heen. De zure smaak begint al wat te wennen. Zo langzamerhand passen we onze smaak wat aan en kunnen we vandaar uit soms weer verder. Op meerdere terreinen zal het, zoals het was, nooit meer worden. Dat lijkt ook niet zo erg, want met een bewustere kijk en wat meer diepgang en verbinding met anderen reiken we naar een gezonder perspectief.  Maar eerst de zure appel.
En dan…, iets nieuws is begonnen, het ontluikt al, zie je het niet? 
Wij hebben de expertise om mensen door de zure appeltijd te loodsen, vooral als zij zelf geen sprankje hoop meer zien.
We noemen dat existentieel coachen, omdat het om je bestaan, je missie gaat. Daar hoort soms een groepsactiviteit bij, zoals een opstellingendag. Dat zijn rijke dagen waarin iets voelbaar wordt van een nieuw persoonlijk en collectief perspectief.
Als appelbloesem in de winter. Een belofte van zoeter fruit.