Vandaag is alles veel gewoner:
de buitendeur kan open staan,
er komt een dikke bromvlieg aan,
die is nog over van de zomer.

Hij zoemt voorzichtig tegen ’t raam
en is opnieuw een zonbewoner.
Hij ziet mij zitten, winterdromer,
en noemt mij hardop bij mijn naam.

Hij brengt de groeten van het paard,
dat in de wei, zijn kop naar boven,
mij deze morgen heeft ontwaard;

hij wil mij zeker doen geloven
dat als de kou straks in mij vaart,
niets mij het zonlicht kan ontroven.

Met dank aan mijn dichterlijke neef Niels Koers