Wekelijks volg ik bij Marjolijn Kooiman in Soest boeddhistische zenmeditatie.
Vlak voordat wij de ‘stilte in gaan’ hoor ik haar zeggen: ‘Er ís alleen maar dít’.
’s Ochtends, thuis op mijn bankje, spoort dat zinnetje mij aan om geluiden, beelden, gedachten en gevoelens te laten wat ze zijn. En niet er ín te blijven. Dat is altijd weer een hele klus. Want wat kan het toch wonderlijk druk zijn van binnen! Maar het doet mij goed en ik vind het waardevol. De stilte brengt me dichter bij wie ik ben en wil zijn.